|
Ante Divinum officium |
Incipit
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ.
Et in Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dóminum nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Vírgine, passus sub Póntio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicáre vivos et mórtuos.
Credo in Spíritum Sanctum, sanctam Ecclésiam cathólicam, Sanctórum communiónem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam. Amen.
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Początek
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaskiś pełna; Pan z Tobą: błogosławionaś ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi.
I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego: który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł, i pogrzebion: zstąpił do piekieł: trzeciego dnia zmartwychwstał; wstąpił na niebiosa; siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego: stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych.
Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Invitatorium {Antiphona ex Commune aut Festo}
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
|
Wezwanie {Antyfona z części wspólnych lub własne}
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
|
Hymnus {ex Commune aut Festo}
Iste Conféssor Dómini, coléntes
Quem pie laudant pópuli per orbem,
Hac die lætus méruit beátas
Scándere sedes.
Qui pius, prudens, húmilis, pudícus,
Sóbriam duxit sine labe vitam,
Donec humános animávit auræ
Spíritus artus.
Cujus ob præstans méritum, frequénter,
Ægra quæ passim jacuére membra,
Víribus morbi dómitis, salúti
Restituúntur.
Noster hinc illi chorus obsequéntem
Cóncinit laudem celebrésque palmas,
Ut piis ejus précibus juvémur
Omne per ævum.
Sit salus illi, decus atque virtus,
Qui, super cæli sólio corúscans,
Tótius mundi sériem gubérnat,
Trinus et unus.
Amen.
|
Hymn {z części wspólnych lub własne}
Wyznawca Pański, którego narody,
Czcią otaczają i wielbi świat cały,
Dzisiaj szczęśliwy dostąpił nagrody,
Niebieskiej chwały.
Pobożny, korny, roztropny, w czystości,
Wiódł żywot skromny, bez zmazy grzechowej,
Dopóki mięśnie ożywiał i kości
Oddech życiowy.
Nieraz, przez jego przemożne zasługi,
Ciała tu, ówdzie, chorobą złożone,
Z niemocy ciężkiej powstają i długiej
Cudem zleczone.
Przeto więc nasza pokorna drużyna
Zwycięstwo jego opiewa i chwałę,
Aby nas jego wspierała przyczyna
Przez życie całe.
Cześć bądź i chwała, sława i potęga
Temu, co z niebios jaśniejąc wyżyny,
Swą władzą krańców wszechświata dosięga
W Trójcy Jedyny.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. In Deo salutáre meum * et glória mea: et spes mea in Deo est.
Psalmus 61 [1]
61:2 Nonne Deo subjécta erit ánima mea? * ab ipso enim salutáre meum.
61:3 Nam et ipse Deus meus, et salutáris meus: * suscéptor meus, non movébor ámplius.
61:4 Quoúsque irrúitis in hóminem? * interfícitis univérsi vos: tamquam paríeti inclináto et macériæ depúlsæ?
61:5 Verúmtamen prétium meum cogitavérunt repéllere, cucúrri in siti: * ore suo benedicébant, et corde suo maledicébant.
61:6 Verúmtamen Deo subjécta esto, ánima mea: * quóniam ab ipso patiéntia mea.
61:7 Quia ipse Deus meus, et salvátor meus: * adjútor meus, non emigrábo.
61:8 In Deo salutáre meum, et glória mea: * Deus auxílii mei, et spes mea in Deo est.
61:9 Speráte in eo omnis congregátio pópuli, effúndite coram illo corda vestra: * Deus adjútor noster in ætérnum.
61:10 Verúmtamen vani fílii hóminum, mendáces fílii hóminum in statéris: * ut decípiant ipsi de vanitáte in idípsum.
61:11 Nolíte speráre in iniquitáte, et rapínas nolíte concupíscere: * divítiæ si áffluant, nolíte cor appónere.
61:12 Semel locútus est Deus, duo hæc audívi, quia potéstas Dei est, et tibi, Dómine, misericórdia: * quia tu reddes unicuíque juxta ópera sua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. In Deo salutáre meum et glória mea: et spes mea in Deo est.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. W Bogu zbawienie moje * i chwała moja: i nadzieja moja jest w Bogu.
Psalm 61 [1]
61:2 Izali Bogu nie będzie poddana dusza moja? * bo od niego zbawienie moje.
61:3 Bo i on Bóg mój, i zbawiciel mój: * nie zachwieję się więcéj.
61:4 Dokądże nacieracie na człowieka? * zabijacie wy wszyscy: jakoby ściana była pochylona i płot wywrócony?
61:5 Zaprawdę poczciwość moję myślili oddalić, biegałem z pragnieniem: * usty swemi błogosławili, a sercem swem złorzeczyli.
61:6 Wszakże, duszo moja, Bogu bądź poddana: * boć od niego cierpliwość moja.
61:7 Bo on Bóg mój i zbawiciel mój: * pomocnik mój, nie wyprowadzę się.
61:8 W Bogu zbawienie moje i chwała moja: * Bóg pomocy mojéj, i nadzieja moja jest w Bogu.
61:9 Miejcie nadzieję w nim wszelkie zgromadzenie ludzi, wylewajcie przed nim serca wasze: * Bóg pomocnik nasz na wieki.
61:10 Zaprawdę omylni są synowie człowieczy, kłamliwi synowie ludzcy w wagach: * aby oszukiwali sami z marności spólnie.
61:11 Nie miejcie nadzieje w nieprawości, i drapiestwa nie pożądajcie: * jeźli wam przybędzie majętności, nie przykładajcież serca.
61:12 Raz rzekł Bóg, temem dwie rzeczy słyszał, iż moc jest Boża, a tobie, Panie, miłosierdzie: * bo ty oddasz każdemu według uczynków jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. W Bogu zbawienie moje i chwała moja: i nadzieja moja jest w Bogu.
|
Ant. Vidéte ópera Dómini, * et audítam fácite vocem laudis ejus.
Psalmus 65(1-12) [2]
65:1 Jubiláte Deo, omnis terra, psalmum dícite nómini ejus: * date glóriam laudi ejus.
65:3 Dícite Deo: Quam terribília sunt ópera tua, Dómine! * in multitúdine virtútis tuæ mentiéntur tibi inimíci tui.
65:4 Omnis terra adóret te, et psallat tibi: * psalmum dicat nómini tuo.
65:5 Veníte, et vidéte ópera Dei: * terríbilis in consíliis super fílios hóminum.
65:6 Qui convértit mare in áridam, in flúmine pertransíbunt pede: * ibi lætábimur in ipso.
65:7 Qui dominátur in virtúte sua in ætérnum, óculi ejus super gentes respíciunt: * qui exásperant non exalténtur in semetípsis.
65:8 Benedícite, gentes, Deum nostrum: * et audítam fácite vocem laudis ejus,
65:9 Qui pósuit ánimam meam ad vitam: * et non dedit in commotiónem pedes meos.
65:10 Quóniam probásti nos, Deus: * igne nos examinásti, sicut examinátur argéntum.
65:11 Induxísti nos in láqueum, posuísti tribulatiónes in dorso nostro: * imposuísti hómines super cápita nostra.
65:12 Transívimus per ignem et aquam: * et eduxísti nos in refrigérium.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Vidéte ópera Dómini, et audítam fácite vocem laudis ejus.
|
Ant. Oglądajcie dzieła Pana, * a dajcie słyszeć głos chwały jego.
Psalm 65(1-12) [2]
65:1 Wykrzykajcie Bogu, wszystka ziemio, psalm śpiewajcie imieniowi jego: * dajcie cześć chwale jego.
65:3 Mówcie Bogu: Jako straszne są sprawy twoje, Panie! * dla wielkości mocy twojéj będą kłamać przed tobą nieprzyjaciele twoi.
65:4 Wszystka ziemia niechaj ci się kłania, i niechaj ci śpiewa: * niech Psalm śpiewa imieniowi twemu.
65:5 Chodźcie, a oglądajcie dzieła Boże: * straszny w radach nad syny człowieczymi.
65:6 Który obrócił morze w suchą ziemię, przez rzekę przejdą nogą: * tam się będziem weselili w nim.
65:7 Który panuje w mocy swéj na wieki, oczy jego na narody patrzą: * którzy drażnią, niech się sami w sobie nie wynoszą.
65:8 Błogosławcie, narodowie, Boga naszego: * a dajcie słyszeć głos chwały jego.
65:9 Który położył do żywota duszę moję: * i nie dał na zachwianie nóg moich.
65:10 Albowiemeś doświadczył nas, Boże: * wypławiłeś nas ogniem, jako pławią śrebro.
65:11 Przywiodłeś nas w sidło, nakładłeś ucisków na grzbiety nasze: * wsadziłeś ludzie na głowy nasze.
65:12 Przeszliśmy przez ogień i przez wodę: * i wywiodłeś nas na ochłodę.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Oglądajcie dzieła Pana, a dajcie słyszeć głos chwały jego.
|
Ant. Audíte, omnes * qui timétis Deum, quanta fecit ánimæ meæ.
Psalmus 65(13-20) [3]
65:13 Introíbo in domum tuam in holocáustis: * reddam tibi vota mea, quæ distinxérunt lábia mea.
65:14 Et locútum est os meum, * in tribulatióne mea.
65:15 Holocáusta medulláta ófferam tibi cum incénso aríetum: * ófferam tibi boves cum hircis.
65:16 Veníte, audíte, et narrábo, omnes, qui timétis Deum: * quanta fecit ánimæ meæ.
65:17 Ad ipsum ore meo clamávi, * et exaltávi sub lingua mea.
65:18 Iniquitátem si aspéxi in corde meo, * non exáudiet Dóminus.
65:19 Proptérea exaudívit Deus, * et atténdit voci deprecatiónis meæ.
65:20 Benedíctus Deus, * qui non amóvit oratiónem meam, et misericórdiam suam a me.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Audíte, omnes qui timétis Deum, quanta fecit ánimæ meæ.
|
Ant. Słuchajcie wszyscy, * którzy się Boga boicie, jako wielkie rzeczy uczynił duszy mojéj.
Psalm 65(13-20) [3]
65:13 Wnidę do domu twego z całopaleniem: * oddam ci śluby moje, które wyraziły wargi moje.
65:14 I wymówiły usta moje, * w ucisku moim.
65:15 Całopalenia tłuste ofiaruję tobie, z kadzeniem baranów: * ofiarując woły z kozłami.
65:16 Chódźcie, słuchajcie wszyscy, którzy się Boga boicie: * a będę powiadał, jako wielkie rzeczy uczynił duszy mojéj.
65:17 Do niegom usty memi wołał, * i wywyższałem językiem moim.
65:18 Jeźlim patrzał na nieprawość w sercu mojem, * nie wysłucha Pan.
65:19 Przetoć wysłuchał Bóg, * i był pilen głosu modlitwy mojéj.
65:20 Błogosławiony Bóg, * który nie odrzucił modlitwy mojéj, i miłosierdzia swego odemnie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Słuchajcie wszyscy, którzy się Boga boicie, jako wielkie rzeczy uczynił duszy mojéj.
|
℣. Non amóvit Dóminus oratiónem meam.
℟. Et misericórdiam suam a me.
|
℣. Nie odrzucił Pan modlitwy mojéj
℟. I miłosierdzia swego odemnie.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Jesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Wysłuchaj, Panie Jezu Chryste, modlitw sług swoich, i zmiłuj się nad nami: Który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.
Lectio 1
De Isaía Prophéta
Isa 4:1-3
1 Et apprehéndent septem mulíeres virum unum in die illa, dicéntes: Panem nostrum comedémus, et vestiméntis nostris operiémur: tantúmmodo invocétur nomen tuum super nos, aufer oppróbrium nostrum.
2 In die illa erit germen Dómini in magnificéntia, et glória, et fructus terræ sublímis, et exsultátio his, qui salváti fúerint de Israël.
3 Et erit: Omnis qui relíctus fúerit in Sion, et resíduus in Jerúsalem, sanctus vocábitur, omnis qui scriptus est in vita in Jerúsalem.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Súscipe verbum, Virgo María, quod tibi a Dómino per Angelum transmíssum est: concípies et páries Deum páriter et hóminem,
* Ut benedícta dicáris inter omnes mulíeres.
℣. Páries quidem fílium, et virginitátis non patiéris detriméntum: efficiéris grávida, et eris mater semper intácta.
℟. Ut benedícta dicáris inter omnes mulíeres.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Błogosławieństwem nieustannym niech nas błogosławi Ojciec przedwieczny. Amen.
Lekcja 1
Z Proroka Izajasza
Iz 4:1-3
1 I uchwycą siedm niewiast męża jednego w on dzień, mówiąc: Chleb swój jeść będziemy i odzieniem swem przyodziewać się będziemy, tylko niech będzie mianowane imię twoje nad nami, zejmi sromotę naszę.
2 W on dzień będzie płód Pański w wielmożności i chwale, a owoc ziemie wyniosły, i radość tym, którzy będą zbawieni z Izraela.
3 I będzie: Wszelki, który się zostanie w Syon, i kto się ostoi w Jeruzalem, świętym go nazowią: każdego, który jest napisany w żywocie w Jeruzalem.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Receive, O Virgin Mary, receive the word of the Lord, which is sent thee by His Angel; thou shalt conceive, and shalt bring forth God and Man together.
* And thou shalt be called blessed among all women.
℣. Thou shalt bring forth a son, and remain a maiden undefiled thou shalt conceive and be a Mother, still Virgin unspotted.
℟. And thou shalt be called blessed among all women.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adjuváre dignétur. Amen.
Lectio 2
Isa 5:1-4
1 Cantábo dilécto meo cánticum patruélis mei víneæ suæ: Vínea facta est dilécto meo in cornu fílio ólei.
2 Et sepívit eam, et lápides elégit ex illa, et plantávit eam eléctam, et ædificávit turrem in médio ejus, et tórcular exstrúxit in ea: et exspectávit ut fáceret uvas, et fecit labrúscas.
3 Nunc ergo, habitatóres Jerúsalem, et viri Juda, judicáte inter me et víneam meam.
4 Quid est quod débui ultra fácere víneæ meæ, et non feci ei? An quod exspectávi, ut fáceret uvas, et fecit labrúscas?
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Aspiciébam in visu noctis, et ecce in núbibus cæli Fílius hóminis veniébat: et datum est ei regnum, et honor:
* Et omnis pópulus, tribus, et linguæ sérvient ei.
℣. Potéstas ejus, potéstas ætérna, quæ non auferétur: et regnum ejus, quod non corrumpétur.
℟. Et omnis pópulus, tribus, et linguæ sérvient ei.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Jednorodzony Syn Boży niech raczy nas błogosławić i wspierać. Amen.
Lekcja 2
Iz 5:1-4
1 Zaśpiewam miłemu memu piosnkę stryjecznego brata mego, o winnicy jego. Winnica uczyniona jest miłemu memu na rogu, synie oliwy.
2 I ogrodził ją i wybrał z niéj kamienie i nasadził ją wyborną i zbudował wieżę w pośrodku jéj i sprawił prasę w niéj i czekał, aby zrodziła jagody winne, alić zrodziła agrest.
3 A tak teraz obywatele Jerozolimscy i mężowie Judzcy, rozsądźcie między mną a winnicą moją.
4 Co jest, com więcéj miał czynić winnicy mojéj, a nie uczyniłem jéj? Czyli iżem czekał, aby zrodziła jagody winne, a zrodziła agrest?
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. I saw in the night visions, and, behold, the Son of man came with the clouds of heaven, and there was given Him a Kingdom, and glory;
* And all people, nations, and languages shall serve Him.
℣. His dominion is an everlasting dominion which shall not pass away, and His Kingdom that which shall not be destroyed.
℟. And all people, nations, and languages shall serve Him.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.
Lectio 3
Isa 5:5-7
5 Et nunc osténdam vobis quid ego fáciam víneæ meæ: áuferam sepem ejus, et erit in direptiónem: díruam macériam ejus, et erit in conculcatiónem.
6 Et ponam eam desértam: non putábitur, et non fodiétur. Et ascéndent vepres et spinæ; et núbibus mandábo ne pluant super eam imbrem.
7 Vínea enim Dómini exercítuum domus Israël est: et vir Juda germen ejus delectábile: et exspectávi ut fáceret judícium, et ecce iníquitas: et justítiam, et ecce clamor.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Missus est Gábriel Angelus ad Maríam Vírginem desponsátam Joseph, núntians ei verbum; et expavéscit Virgo de lúmine: ne tímeas, María, invenísti grátiam apud Dóminum:
* Ecce concípies, et páries, et vocábitur Altíssimi Fílius.
℣. Dabit ei Dóminus Deus sedem David, patris ejus, et regnábit in domo Jacob in ætérnum.
℟. Ecce concípies, et páries, et vocábitur Altíssimi Fílius.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Ecce concípies, et páries, et vocábitur Altíssimi Fílius.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Łaska Ducha Świętego niech oświeca zmysły i serca nasze. Amen.
Lekcja 3
Iz 5:5-7
5 A teraz ukażę wam, co ja uczynię winnicy mojéj: Rozbiorę płot jéj, i będzie na rozchwycenie: rozerwę parkan jéj, i będzie na podeptanie.
6 I zostawię ją pustą. Nie będą jéj obrzezywać, ani kopać, i porośnie tarniem i cierniem: a obłokom przykażę, aby na nię dżdżu nie spuszczały.
7 Bo winnica Pana zastępów jest dom Izraelski: a mąż Juda rodzaj jego rozkoszny: i czekałem, żeby czynił sąd, alić nieprawość, a krzyk miasto sprawiedliwości.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. The Angel Gabriel was sent to Mary, a Virgin espoused to Joseph, to bring unto her the word of the Lord, and when the Virgin saw the light, she was afraid. Fear not, Mary, for thou hast found grace from the Lord.
* Behold, thou shalt conceive and bring forth a son, and He shall be called the Son of the Highest.
℣. The Lord God shall give unto Him the throne of His father David, and He shall reign over the house of Jacob for ever.
℟. Behold, thou shalt conceive, and bring forth a son, and He shall be called the Son of the Highest.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Behold, thou shalt conceive and bring forth a son, and He shall be called the Son of the Highest.
|
Nocturn II.
Ant. Exsúrgat Deus, * et dissipéntur inimíci ejus. ‡
Psalmus 67(2-11) [4]
67:2 Exsúrgat Deus, et dissipéntur inimíci ejus, * ‡ et fúgiant qui odérunt eum, a fácie ejus.
67:3 Sicut déficit fumus, defíciant: * sicut fluit cera a fácie ignis, sic péreant peccatóres a fácie Dei.
67:4 Et justi epuléntur, et exsúltent in conspéctu Dei: * et delecténtur in lætítia.
67:5 Cantáte Deo, psalmum dícite nómini ejus: * iter fácite ei, qui ascéndit super occásum: (fit reverentia) Dóminus nomen illi.
67:5 Exsultáte in conspéctu ejus: * turbabúntur a fácie ejus, patris orphanórum et júdicis viduárum.
67:6 Deus in loco sancto suo: * Deus, qui inhabitáre facit uníus moris in domo:
67:7 Qui edúcit vinctos in fortitúdine, * simíliter eos qui exásperant, qui hábitant in sepúlcris.
67:8 Deus, cum egrederéris in conspéctu pópuli tui, * cum pertransíres in desérto:
67:9 Terra mota est, étenim cæli distillavérunt a fácie Dei Sínai, * a fácie Dei Israël.
67:10 Plúviam voluntáriam segregábis, Deus, hereditáti tuæ: * et infirmáta est, tu vero perfecísti eam.
67:11 Animália tua habitábunt in ea: * parásti in dulcédine tua páuperi, Deus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Exsúrgat Deus, et dissipéntur inimíci ejus.
|
Nokturn II.
Ant. Niech powstanie Bóg, * a niech się rozproszą nieprzyjaciele jego. ‡
Psalm 67(2-11) [4]
67:2 Niech powstanie Bóg, a niech się rozproszą nieprzyjaciele jego, * ‡ a niech uciekają, którzy go nienawidzą, od oblicza jego.
67:3 Jako ustaje dym, niechaj ustaną: * jako się wosk rozpływa od ognia, tak niechaj zginą grzesznicy od oblicza Bożego.
67:4 A sprawiedliwi niechaj używają, i weselą się przed oczyma Bożemi: * i niechaj rozkoszują w radości.
67:5 Śpiewajcie Bogu, Psalm śpiewajcie imieniowi jego: * czyńcie drogę temu, który wstąpił na zachód: (ukłonić się) Pan imię jego.
67:5 Radujcie się przed obliczem jego: * zatrwożą się od oblicza jego, ojca sierót, i sędziego wdów.
67:6 Boga na miejscu swem świętem: * Bóg, który czyni, że mieszkają jednych obyczajów w domu:
67:7 Który wywodzi więźnie w mocy, * także i te, co obrażają, którzy mieszkają w grobiech.
67:8 Boże, gdyś wychodził przed ludem twym, * gdyś chodził po puszczy:
67:9 Ziemia się trzęsła, niebiosa téż kropiły od oblicza Boga Synai, * od oblicza Boga Izrael.
67:10 Deszcz dobrowolny oddzielisz, Boże, dziedzictwu twojemu: * i zemdlało, a tyś je posilił.
67:11 Zwierzęta twoje będą mieszkały w niem: * nagotowałeś z słodkości twéj ubogiemu, Boże.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Niech powstanie Bóg, a niech się rozproszą nieprzyjaciele jego.
|
Ant. Deus noster, * Deus salvos faciéndi: et Dómini sunt éxitus mortis.
Psalmus 67(12-24) [5]
67:12 Dóminus dabit verbum evangelizántibus, * virtúte multa.
67:13 Rex virtútum dilécti dilécti: * et speciéi domus divídere spólia.
67:14 Si dormiátis inter médios cleros, pennæ colúmbæ deargentátæ, * et posterióra dorsi ejus in pallóre auri.
67:15 Dum discérnit cæléstis reges super eam, nive dealbabúntur in Selmon: * mons Dei, mons pinguis.
67:16 Mons coagulátus, mons pinguis: * ut quid suspicámini montes coagulátos?
67:17 Mons, in quo beneplácitum est Deo habitáre in eo: * étenim Dóminus habitábit in finem.
67:18 Currus Dei decem míllibus múltiplex, míllia lætántium: * Dóminus in eis in Sina in sancto.
67:19 Ascendísti in altum, cepísti captivitátem: * accepísti dona in homínibus.
67:19 Étenim non credéntes, * inhabitáre Dóminum Deum.
67:20 Benedíctus Dóminus die quotídie: * prósperum iter fáciet nobis Deus salutárium nostrórum.
67:21 Deus noster, Deus salvos faciéndi: * et Dómini Dómini éxitus mortis.
67:22 Verúmtamen Deus confrínget cápita inimicórum suórum: * vérticem capílli perambulántium in delíctis suis.
67:23 Dixit Dóminus: Ex Basan convértam, * convértam in profúndum maris:
67:24 Ut intingátur pes tuus in sánguine: * lingua canum tuórum ex inimícis, ab ipso.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Deus noster, Deus salvos faciéndi: et Dómini sunt éxitus mortis.
|
Ant. Bóg nasz * Bogiem zbawiającym, i Pańskie wyjście z śmierci.
Psalm 67(12-24) [5]
67:12 Pan da słowo przepowiadającym Ewangelią, * mocą wielką.
67:13 Król zastępów umiłowanego, umiłowanego: * i piękności domu rozdzielać korzyści.
67:14 Choćbyście spali w pośrodku losów, pióra gołębice pośrebrzone: * a tył grzbietu jego żółci się jako złoto.
67:15 Gdy Niebieski rozsądza króle w nim, będą wybieleni jako śnieg na Selmon: * góra Boża, góra tłusta.
67:16 Góra obfita, góra tłusta: * co się przypatrujecie górom zsiadłym?
67:17 Góra, na któréj się Bogu podoba mieszkać: * albowiem Pan będzie mieszkał na wieki.
67:18 Wóz Boży dziesiącią tysięcy rozmaity, tysiące weselących się: * Pan między nimi na Synai, w świątnicy.
67:19 Wstąpiłeś na wysokość, poimałeś poimane: * nabrałeś darów w ludziach.
67:19 Téż i niewierzące, * aby Pan Bóg mieszkał.
67:20 Błogosławiony Pan na każdy dzień: * szczęśliwą uczyni drogę nam Bóg zbawienia naszego.
67:21 Bóg nasz Bogiem zbawiającym: * i Pańskie, Pańskie wyjście z śmierci.
67:22 Wszakże Bóg potłucze głowy nieprzyjaciół swoich: * wierzch włosu, którzy chodzą w występkach swoich.
67:23 Rzekł Pan: Nawrócę z Bazan, * nawrócę w głębokość morską:
67:24 Aby się omoczyła noga twoja we krwi: * i język psów twoich z nieprzyjaciół w téjże.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Bóg nasz Bogiem zbawiającym, i Pańskie wyjście z śmierci.
|
Ant. In ecclésiis * benedícite Dómino Deo.
Psalmus 67(25-36) [6]
67:25 Vidérunt ingréssus tuos, Deus: * ingréssus Dei mei: regis mei qui est in sancto.
67:26 Prævenérunt príncipes conjúncti psalléntibus: * in médio juvenculárum tympanistriárum.
67:27 In ecclésiis benedícite Deo Dómino, * de fóntibus Israël.
67:28 Ibi Bénjamin adolescéntulus: * in mentis excéssu.
67:28 Príncipes Juda, duces eórum: * príncipes Zábulon, príncipes Néphtali.
67:29 Manda, Deus, virtúti tuæ: * confírma hoc, Deus, quod operátus es in nobis.
67:30 A templo tuo in Jerúsalem, * tibi ófferent reges múnera.
67:31 Íncrepa feras arúndinis, congregátio taurórum in vaccis populórum: * ut exclúdant eos, qui probáti sunt argénto.
67:32 Díssipa gentes, quæ bella volunt: vénient legáti ex Ægýpto: * Æthiópia prævéniet manus ejus Deo.
67:33 Regna terræ, cantáte Deo: * psállite Dómino.
67:34 Psállite Deo, qui ascéndit super cælum cæli, * ad Oriéntem.
67:35 Ecce dabit voci suæ vocem virtútis, date glóriam Deo super Israël, * magnificéntia ejus, et virtus ejus in núbibus.
67:36 Mirábilis Deus in sanctis suis, Deus Israël ipse dabit virtútem, et fortitúdinem plebi suæ, * benedíctus Deus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. In ecclésiis benedícite Dómino Deo.
|
Ant. W kościołach * błogosławcie Panu Bogu.
Psalm 67(25-36) [6]
67:25 Widzieli postępowania twoje, Boże: * postępowania Boga mego: króla mojego, który jest w świątnicy.
67:26 Uprzedzili książęta złączeni z śpiewającymi: * w pośrodku młodziuchnych bębenniczek.
67:27 W kościele błogosławcie Bogu Panu, * z źródeł Izraelskich.
67:28 Tam Benjamin młodziuchny: * w zachwyceniu myśli.
67:28 Książęta Juda, wodzowie ich: * książęta Zabulon i książęta Nephthali.
67:29 Przykaż, Boże, mocy twojéj: * umocnij to, Boże, coś w nas sprawił.
67:30 Od kościoła twego w Jeruzalem, * tobie królowie ofiarują dary.
67:31 Pogrom zwierzę trzcinne, zgromadzenie byków między krowami narodów: * aby wypchnęli te, którzy są doświadczeni jako śrebro.
67:32 Rozprósz narody, które wojen chcą: przyjdą posłowie z Egiptu: * Murzyńska ziemia uprzedzi z rękami swemi do Boga.
67:33 Królestwa ziemskie, śpiewajcie Bogu: * grajcie Panu.
67:34 Grajcie Bogu, który wstąpił na niebo nad nieby, * na wschód słońca.
67:35 Oto da głosowi swemu głos mocy, dajcie chwałę Bogu nad Izraelem, * wielmożność jego, a moc jego w obłokach.
67:36 Dziwny Bóg w świętych swoich, Bóg Izraelski, ten da moc i siłę ludowi swemu, * błogosławiony Bóg.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. W kościołach błogosławcie Panu Bogu.
|
℣. Mirábilis Deus in sanctis suis.
℟. Deus Israël dabit virtútem plebi suæ.
|
℣. Dziwny Bóg w świętych swoich.
℟. Bóg Izraelski da moc i siłę ludowi swemu.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Niech nas wpiera dobroć i miłosierdzie tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.
Lectio 4
Nicoláum, illustri loco Pátaræ in Lycia natum, paréntes a Deo precibus impetrarunt. Cujus viri sanctitas quanta futura esset, jam ab incunábulis appáruit. Nam infans, cum réliquos dies lac nutrícis frequens súgeret, quarta et sexta feria semel dumtaxat, idque vesperi sugebat: quam jejunii consuetúdine in réliqua vita semper ténuit. Adoléscens paréntibus orbatus, facultates suas paupéribus distríbuit. Cujus illud insigne est christianæ benignitátis exemplum, quod cum ejus civis egens tres filias jam nubiles in matrimonio collocare non posset, earumque pudicítiam prostitúere cogitaret; re cognita, Nicolaus noctu per fenestram tantum pecuniæ in ejus domum injecit, quantum uníus vírginis doti satis esset: quod cum íterum et tertio fecísset, tres illæ vírgines honestis viris in matrimónium dátæ sunt.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Invéni David servum meum, óleo sancto meo unxi eum:
* Manus enim mea auxiliábitur ei.
℣. Nihil profíciet inimícus in eo, et fílius iniquitátis non nocébit ei.
℟. Manus enim mea auxiliábitur ei.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Bóg Ojciec wszechmogący niech będzie nam przychylny i łaskawy. Amen.
Lekcja 4
Nicolas was born at the famous city of Patara in Lycia. His parents obtained him from God by prayer, and the holiness of his life was marked even from the cradle. When he was at the breast he never would suck more than once on Wednesdays and Fridays, and that always after sunset, though he sucked freely on other days. This custom of fasting he never broke through during his whole life. While he was still a young man he lost both his father and mother, after which he gave his whole property away to the poor. One particular example is given of his Christian charity. There was a certain needy man in the city who had three marriageable daughters, for whom he could not get husbands, and so thought to make them harlots. When Nicolas heard of it, he went to the house by night and threw in by the window such a sum of money as made a dowry for one of them. This he did a second and a third time, and thus by his charity they were honourably given in marriage.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Nalazłem Dawida, sługę mego: pomazałem go olejkiem świętym moim:
* Bo mu ręka moja będzie pomagała.
℣. Nic nie żyszcze na nim nieprzyjaciel: i syn nieprawości nie przyda szkodzić mu
℟. Bo mu ręka moja będzie pomagała.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.
Lectio 5
Cum vero se totum Deo dedísset, in Palæstinam profectus est, ut loca sancta viseret, et præsens venerarétur. Qua in peregrinatióne navem conscéndens sereno cælo et tranquillo mari, horribilem nautis tempestátem prædixit; moxque ortam, cum essent omnes in summo periculo, orans mirabíliter sedávit. Unde cum domum reversus singuláris sanctitátis ómnibus documénta præberet, Dei admónitu Myram, quæ Lyciæ metropolis erat, venit; quo témpore ejus urbis episcopo mortuo, provinciales epíscopi de successore deligéndo consultábant. Itaque in ea deliberatióne divinitus admoniti sunt, ut eam eligerent, qui postridie mane primus in ecclésiam ingrederétur, Nicolaus nómine. Qua observatióne adhibita, in ecclésiæ janua deprehénsus est Nicoláus, et summo ómnium consénsu Myræ epíscopus creatur. In episcopatu castitátem, quam semper colúerat, gravitátem, oratiónis assiduitátem, vigílias abstinéntiam, liberalitátem et hospitalitátem, in adhortando mansuetúdinem, in reprehendéndo severitátem perpetuo adhibuit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Pósui adjutórium super poténtem, et exaltávi eléctum de plebe mea:
* Manus enim mea auxiliábitur ei.
℣. Invéni David servum meum, óleo sancto meo unxi eum.
℟. Manus enim mea auxiliábitur ei.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Chrystus obdarzy nas radością życia wiecznego. Amen.
Lekcja 5
When he had given himself entirely to God he set forth for Palestine, that he might see the Holy Places, and worship therein. During this pilgrimage he embarked once on board a ship when the sky was clear and the sea calm, but he foretold a great storm, which afterwards arose and raged until the sailors were afraid; and then the saint by prayer stilled the tempest. After he had returned home, and his holy life was known to all men, God bade him go to Myra, which is the chief city of Lycia, at a time when the Bishop had just died and the Bishops of the Province were called together to choose a successor. While they deliberated, they received a warning from heaven to choose that Nicolas who should first come into the church in the morning. In obedience to that warning, Nicolas was seized at the door of the church, and with universal consent consecrated Archbishop. In his great office he was an unceasing model of purity, as he had always been, of gravity, of regularity in prayer, of watching, of abstinence, of charity, of hospitality, of meekness in exhortation, and of sternness in rebuke.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Położyłem wspomożenie w mocnym, i wywyższyłem wybranego z ludu mojego:
* Bo mu ręka moja będzie pomagała.
℣. Nalazłem Dawida, sługę mego: pomazałem go olejkiem świętym moim.
℟. Bo mu ręka moja będzie pomagała.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.
Lectio 6
Viduis et orphanis pecúnia, consílio, ópera non defuit; oppressos adeo sublevávit, ut étiam tres tribunos, per calumniam a Constantino Augusto condemnatos, qui se propter famam ejus miraculórum oratiónibus longíssime absenti commendarant, adhuc vivens, cum imperatóri, mináciter eum terrens, apparuísset, liberaverit. Cum vero contra edictum Diocletiáni et Maximiáni christianæ fidei veritátem Myræ prædicaret, ab imperatórum satellítibus comprehénsus, et longíssime abductus, in carcerem conjéctus est; ubi fuit usque ad Constantinum imperatórem, cujus jussu ex custódia ereptus, Myram rediit. Mox ad Nicænum concílium se cóntulit; ubi cum trecentis illis decem et octo Pátribus Arianam hæresim condemnávit. Inde reversus ad episcopátum, non ita multo post, instante morte, suspíciens in cælum, cum Angelos sibi occurréntes intuerétur, illo Psalmo pronuntiato, In te Dómine, sperávi; usque ad eum locum, In manus tuas comméndo spíritum meum; in cælestem pátriam migrávit. Ejus corpus Bárium in Apulia translátum, ibidem summa celebritate ac veneratióne cólitur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Iste est, qui ante Deum magnas virtútes operátus est, et omnis terra doctrína ejus repléta est:
* Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
℣. Iste est, qui contémpsit vitam mundi, et pervénit ad cæléstia regna.
℟. Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Bóg wznieci w sercach naszych ogień swojej miłości. Amen.
Lekcja 6
He was the comforter of widows and orphans by money, by advice, and by labour. He was the deliverer of the oppressed, so mightily, that it is related that the Emperor Constantine once unjustly condemned three Tribunes to death, and these unhappy men called upon Nicolas, though living and absent, to save them, who yet appeared in a vision to the Emperor, and forced him by threats to set them free. When the Emperors Diocletian and Maximian published their edict against Christianity, Nicolas did not cease to preach the truth at Myra, wherefore he was seized by the soldiers of the Emperors, carried away from his See, and thrown into prison, where he remained until the accession of Constantine. This Prince set him free, and he returned to Myra. He betook himself to the first Council of Nicea, where he was one of the 318 Bishops who condemned the heresy of Arius. He returned thence to his Bishopric, and, not long after, became aware of the approach of death. When his last moment was come, he lifted up his eyes to heaven, and, when he saw the Angels coming to meet him, he began to recite the thirtieth Psalm, In thee, O Lord, do I put my trust, and when he had said, Into thy hands I commend my spirit, he passed to the heavenly Fatherland. His body was finally removed to Bari in Apulia, where it is kept with great fame and honour.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. This is he which wrought great wonders before God, and the whole earth is full of his teaching
* May he pray for all people, that their sins may be forgiven unto them
℣. This is he which loved not his life in this world, and hath attained unto the kingdom of heaven.
℟. May he pray for all people, that their sins may be forgiven unto them
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. May he pray for all people, that their sins may be forgiven unto them
|
Nocturn III.
Ant. Salvum me fac, * Deus, quóniam intravérunt aquæ usque ad ánimam meam. ‡
Psalmus 68(2-13) [7]
68:2 Salvum me fac, Deus: quóniam intravérunt aquæ usque ad ánimam meam.
68:3 ‡ Infíxus sum in limo profúndi: * et non est substántia.
68:3 Veni in altitúdinem maris: * et tempéstas demérsit me.
68:4 Laborávi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ: * defecérunt óculi mei, dum spero in Deum meum.
68:5 Multiplicáti sunt super capíllos cápitis mei, * qui odérunt me gratis.
68:5 Confortáti sunt qui persecúti sunt me inimíci mei injúste: * quæ non rápui, tunc exsolvébam.
68:6 Deus, tu scis insipiéntiam meam: * et delícta mea a te non sunt abscóndita.
68:7 Non erubéscant in me qui exspéctant te, Dómine, * Dómine virtútum.
68:7 Non confundántur super me * qui quǽrunt te, Deus Israël.
68:8 Quóniam propter te sustínui oppróbrium: * opéruit confúsio fáciem meam.
68:9 Extráneus factus sum frátribus meis, * et peregrínus fíliis matris meæ.
68:10 Quóniam zelus domus tuæ comédit me: * et oppróbria exprobrántium tibi cecidérunt super me.
68:11 Et opérui in jejúnio ánimam meam: * et factum est in oppróbrium mihi.
68:12 Et pósui vestiméntum meum cilícium: * et factus sum illis in parábolam.
68:13 Advérsum me loquebántur, qui sedébant in porta: * et in me psallébant qui bibébant vinum.
68:13 Ego vero oratiónem meam ad te, Dómine: * tempus benepláciti, Deus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Salvum me fac, Deus, quóniam intravérunt aquæ usque ad ánimam meam.
|
Nokturn III.
Ant. Wybaw mię, * Boże, boć weszły wody aż do duszy mojéj. ‡
Psalm 68(2-13) [7]
68:2 Wybaw mię, Boże: boć weszły wody aż do duszy mojéj.
68:3 ‡ Ulgnąłem w błocie głębokości: * i dna niemasz.
68:3 Przyszedłem na głębokość morską: * a nawałność mię ponurzyła.
68:4 Spracowałem się wołając, ochrapiało gardło moje: * ustały oczy moje, gdy mam nadzieję w Bogu moim.
68:5 Rozmnożyli się nad włosy głowy mojéj, * którzy mię mają w nienawiści bez przyczyny.
68:5 Zmocnili się, którzy mię niesprawiedliwie prześladowali, nieprzyjaciele moi: * czegom nie wydarł, tedym płacił.
68:6 Boże, ty znasz głupstwo moje: * a występki moje nie są tobie tajne.
68:7 Niech nie będą zawstydzeni dla mnie ci, którzy cię oczekiwają, Panie, * Panie zastępów.
68:7 Niech nie będą pohańbieni dla mnie, * którzy cię szukają, Boże Izraelski.
68:8 Bom dla ciebie znaszał urąganie: * zelżywość okrywała oblicze moje.
68:9 Stałem się obcym braciéj mojéj, * i cudzoziemcem synom matki mojéj.
68:10 Bo mię zawisna miłość domu twego gryzła: * a urągania urągających tobie spadły na mię.
68:11 I okryłem w poście duszę moję: * i stało mi się urąganiem.
68:12 I oblokłem miasto szaty włosień: * i stałem się im przypowieścią.
68:13 Mówili przeciwko mnie, którzy siedzieli w bramie: * i śpiewali przeciw mnie, którzy pili wino.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wybaw mię, Boże, boć weszły wody aż do duszy mojéj.
|
Ant. Propter inimícos meos * éripe me, Dómine.
Psalmus 68(14-29) [8]
68:14 In multitúdine misericórdiæ tuæ exáudi me, * in veritáte salútis tuæ:
68:15 Éripe me de luto, ut non infígar: * líbera me ab iis, qui odérunt me, et de profúndis aquárum.
68:16 Non me demérgat tempéstas aquæ, neque absórbeat me profúndum: * neque úrgeat super me púteus os suum.
68:17 Exáudi me, Dómine, quóniam benígna est misericórdia tua: * secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum réspice in me.
68:18 Et ne avértas fáciem tuam a púero tuo: * quóniam tríbulor, velóciter exáudi me.
68:19 Inténde ánimæ meæ, et líbera eam: * propter inimícos meos éripe me.
68:20 Tu scis impropérium meum, et confusiónem meam, * et reveréntiam meam.
68:21 In conspéctu tuo sunt omnes qui tríbulant me: * impropérium exspectávit cor meum, et misériam.
68:21 Et sustínui qui simul contristarétur, et non fuit: * et qui consolarétur, et non invéni.
68:22 Et dedérunt in escam meam fel: * et in siti mea potavérunt me acéto.
68:23 Fiat mensa eórum coram ipsis in láqueum, * et in retributiónes, et in scándalum.
68:24 Obscuréntur óculi eórum ne vídeant: * et dorsum eórum semper incúrva.
68:25 Effúnde super eos iram tuam: * et furor iræ tuæ comprehéndat eos.
68:26 Fiat habitátio eórum desérta: * et in tabernáculis eórum non sit qui inhábitet.
68:27 Quóniam quem tu percussísti, persecúti sunt: * et super dolórem vúlnerum meórum addidérunt.
68:28 Appóne iniquitátem super iniquitátem eórum: * et non intrent in justítiam tuam.
68:29 Deleántur de libro vivéntium: * et cum justis non scribántur.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Propter inimícos meos éripe me, Dómine.
|
Ant. Od nieprzyjaciół moich * wyrwij mię, Panie.
Psalm 68(14-29) [8]
68:14 Ale ja modlitwę moję do ciebie, Panie: * czas upodobania, Boże.
68:14 W wielkości miłosierdzia twego wysłuchaj mię, * w prawdzie zbawienia twego:
68:15 Wyrwij mię z błota, abych nie ulgnął: * wybaw mię od tych, którzy mię nienawidzą, i z głębokości wód.
68:16 Niech mię nie zatapia nawałność wody, ani mię niech nie pożera głębokość: * ani niech nie zawiera nademną studnia wierzchu swego.
68:17 Wysłuchaj mię, Panie; bo łaskawe jest miłosierdzie twoje: * według mnóstwa litości twoich wejrzyj na mię.
68:18 A nie odwracaj oblicza twego od sługi swego: * bom jest w utrapieniu: prędko wysłuchaj mię.
68:19 Przybliż się ku duszy mojéj, a wybaw ją: * dla nieprzyjaciół moich wyrwij mię.
68:20 Ty znasz pohańbienie moje i zelżywość moję, * i wstyd mój.
68:21 Przed oczyma twemi są wszyscy, którzy mię trapią: * urągania i nędze czekało serce moje.
68:21 I czekałem, ktoby się społem smęcił, a nie było: * i ktoby pocieszył, a nie znalazłem.
68:22 I dali żółć na pokarm mój: * a w pragnieniu mojem napawali mię octem.
68:23 Niechaj będzie stół ich przed nimi sidłem, * i zapłaty, i na upadek.
68:24 Niech się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli: * a grzbietu ich zawżdy nachylaj.
68:25 Wyléj na nie gniew twój: * i zapalczywość gniewu twego niech je ogarnie.
68:26 Mieszkanie ich niech się stanie puste: * a w przybytkach ich niechaj nie będzie, ktoby mieszkał.
68:27 Bo, któregoś ty zranił, prześladowali: * a na boleści ran moich naddawali.
68:28 Przydajże nieprawość ku nieprawości ich: * a niech nie wchodzą do sprawiedliwości twojéj.
68:29 Niechaj będą wymazani z ksiąg żywiących: * a niech z sprawiedliwymi nie będą wspisani.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Od nieprzyjaciół moich wyrwij mię, Panie.
|
Ant. Quǽrite Dóminum, * et vivet ánima vestra.
Psalmus 68(30-37) [9]
68:30 Ego sum pauper et dolens: * salus tua, Deus, suscépit me.
68:31 Laudábo nomen Dei cum cántico: * et magnificábo eum in laude:
68:32 Et placébit Deo super vítulum novéllum: * córnua producéntem et úngulas.
68:33 Vídeant páuperes et læténtur: * quǽrite Deum, et vivet ánima vestra.
68:34 Quóniam exaudívit páuperes Dóminus: * et vinctos suos non despéxit.
68:35 Laudent illum cæli et terra, * mare et ómnia reptília in eis.
68:36 Quóniam Deus salvam fáciet Sion: * et ædificabúntur civitátes Juda.
68:36 Et inhabitábunt ibi, * et hereditáte acquírent eam.
68:37 Et semen servórum ejus possidébit eam: * et qui díligunt nomen ejus, habitábunt in ea.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Quǽrite Dóminum, et vivet ánima vestra.
|
Ant. Szukajcie Pana, * a ożyje dusza wasza.
Psalm 68(30-37) [9]
68:30 Jamci jest ubogi i zbolały: * zbawienie twoje, Boże, wspomogło mię.
68:31 Będę chwalił imię Boże pieśnią: * i wielbić go będę chwałą.
68:32 A przyjemniéj będzie Panu, niźli młode cielę: * któremu rogi i kopyta podrastają.
68:33 Niech widzą ubodzy, a niech się weselą: * szukajcie Boga, a będzie żyła dusza wasza.
68:34 Albowiem Pan wysłuchał ubogich: * a więźniami swymi nie wzgardził.
68:35 Niechaj go chwalą niebiosa, i ziemia, * morze i wszystek płaz na nich.
68:36 Albowiem Bóg zbawi Syon: * i będą zbudowane miasta Juda.
68:36 I będą tam mieszkać, * i dostaną jéj dziedzictwem.
68:37 I nasienie sług jego otrzymają: * a którzy miłują imię jego, będą w niéj mieszkać.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Szukajcie Pana, a ożyje dusza wasza.
|
℣. Laudábo nomen Dei cum cántico.
℟. Et magnificábo eum in laude.
|
℣. Będę chwalił imię Boże pieśnią.
℟. I wielbić go będę chwałą
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.
Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum
Matt 25:14-23
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis parábolam hanc: Homo péregre proficíscens, vocávit servos suos, et trádidit illis bona sua. Et réliqua.
Homilía sancti Gregórii Papæ
Homilía 9 in Evangelia
Léctio sancti Evangélii, fratres caríssimi, solícite consideráre nos ádmonet, ne nos, qui plus céteris in hoc mundo accepísse áliquid cérnimur, ab Auctóre mundi grávius inde judicémur. Cum enim augéntur dona, ratiónes étiam crescunt donórum. Tanto ergo esse humílior atque ad serviéndum Deo prómptior quisque debet ex múnere, quanto se obligatiórem esse cónspicit in reddénda ratióne. Ecce homo, qui péregre proficíscitur, servos suos vocat, eisque ad negótium talénta partítur. Post multum vero témporis positúrus ratiónem revértitur: bene operántes pro apportáto lucro remúnerat, servum vero a bono ópere torpéntem damnat.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Amávit eum Dóminus, et ornávit eum: stolam glóriæ índuit eum,
* Et ad portas paradísi coronávit eum.
℣. Induit eum Dóminus lorícam fídei, et ornávit eum.
℟. Et ad portas paradísi coronávit eum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 7
From the Holy Gospel according to Matthew
Matt 25:14-23
At that time Jesus spake unto His disciples this parable A man, travelling into a far country, called his own servants, and delivered unto them his goods. And so on.
Homily by Pope St Gregory the Great.
9th on the Gospels.
Dearly beloved brethren, this Lesson from the Holy Gospel moveth us to take good heed lest we, who are seen in this world to have received more than others, should thereby bring ourselves into greater condemnation from the Maker of this world. To whom much is given, of the same is much required. Therefore, let him that receiveth much, strive to be all the more lowly, and all the more ready to do God service, for his very gifts’ sake, knowing that he will be obliged to give account thereof. Behold, a man, travelling into a far country, calleth his own servants, and delivereth unto them talents, to the end that they may trade therewith. After a long time, the lord of those servants cometh, and reckoneth with them, and to them that have done well He rendereth a reward of their labours, but that servant which was careless of his master’s work He condemneth.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Umiłował go Pan, i przyozdobił go: szatą chwały przyodział go
* U bram nieba ukoronował go.
℣. Przyodział go Pan zbroją wiary, i przyozdobił go.
℟. U bram nieba ukoronował go.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Cujus festum cólimus, ipse intercédat pro nobis ad Dóminum. Amen.
Lectio 8
Quis ítaque iste homo est qui péregre proficíscitur, nisi Redémptor noster, qui, in ea carne quam assúmpserat, ábiit in cælum? Carnis enim locus próprius terra est; quæ quasi ad peregrína dúcitur, dum per Redemptórem nostrum in cælo collocátur. Sed homo iste, péregre proficíscens, servis suis bona sua trádidit; quia fidélibus suis spirituália dona concéssit. Et uni quidem quinque talénta, álii duo, álii vero commísit unum. Quinque étenim sunt córporis sensus, vidélicet: visus, audítus, gustus, odorátus et tactus. Quinque ergo taléntis, donum quinque sénsuum, id est, exteriórum sciéntia, exprímitur. Duóbus vero, intelléctus et operátio designátur. Uníus autem talénti nómine, intelléctus tantúmmodo designátur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Sint lumbi vestri præcíncti, et lucérnæ ardéntes in mánibus vestris:
* Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
℣. Vigiláte ergo, quia nescítis qua hora Dóminus vester ventúrus sit.
℟. Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Ten, którego święto obchodzimy, niech wstawia się za nami u Pana. Amen.
Lekcja 8
What other, then, is that man travelling into a far country but our Redeemer, Who is gone up from us into heaven in that Flesh Which He had taken into Himself? For the earth is the home of the Flesh, Which travelleth into a far country when our Redeemer giveth It a place in heaven. But that man travelling into a far country delivered unto his servants his goods and so doth our Redeemer give spiritual gifts unto His faithful people. “And unto one he gave five talents, to another two, and to another one.” There are five bodily senses that is, sight, hearing, taste, smell, and touch. By the five talents therefore are signified the five senses, that is, outward knowledge. By the two, wit and work. And by the figure of the one talent, understanding, which is alone.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Niechaj biodra wasze będą przepasane i pochodnie gorejące w rękach waszych.
* A sami bądźcie podobni do ludzi oczekujących powrotu pana swego z godów weselnych.
℣. Czuwajcie tedy, bo nie wiecie, o której godzinie przybędzie Pan wasz.
℟. A sami bądźcie podobni do ludzi oczekujących powrotu pana swego z godów weselnych.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. A sami bądźcie podobni do ludzi oczekujących powrotu pana swego z godów weselnych.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 9
Sed is, qui quinque talénta accéperat, ália quinque lucrátus est: quia sunt nonnúlli, qui, etsi intérna ac mýstica penetráre nésciunt, pro intentióne tamen supérnæ pátriæ docent recta quos possunt; de ipsis exterióribus, quæ accepérunt, duplum taléntum portant; dumque se a carnis petulántia et a terrenárum rerum ámbitu atque a visibílium voluptáte custódiunt, ab his étiam álios admonéndo compéscunt. Et sunt nonnúlli, qui, quasi duóbus taléntis ditáti, intelléctum atque operatiónem percípiunt, subtília de intérnis intélligunt, mira in exterióribus operántur; cumque et intelligéndo et operándo áliis prǽdicant, quasi duplicátum de negótio lucrum repórtant.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * majestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ majestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Judex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 9
And so he that had received five talents, gained other five talents for some there be who, while yet they are not able to go on unto things inward and mystic, do yet so desire our Fatherland which is above, that they teach well all whom they can, and of those very outward things which they have received make gain double. These are they which keep themselves clean from the unruly motions of the flesh, and from the lust of the world, and from the delight of things which are seen, and, by their preaching, keep other men also clean from all these things. And some there are who receive, as their two talents, the power to think and the power to work. These are they which inwardly understand dark things, and outwardly work wonders. And these, since they preach unto others, both through their understanding and their works, gain, as it were, double, for the talents which they have received.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Te Deum
Ciebie, Boże, chwalimy: * ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu * wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini * nieustannym głoszą pieniem:
Ukłonić się Święty, Święty, Święty * Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia * majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny * chór Apostołów,
Ciebie Proroków * poczet chwalebny,
Ciebie wychwala * Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi * wysławia Kościół święty,
Ojca * niezmierzonego majestatu;
Godnego uwielbienia prawdziwego * i Jedynego Twojego Syna;
Świętego także * Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, * o Chryste,
Tyś Ojca * Synem Przedwiecznym.
Ukłonić się Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo: * nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci, * otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz, * w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia * tak wszyscy wierzymy.
Poniższy werset odmawia się klęcząc
Błagamy Cię przeto, dopomóż swym sługom, * których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich * w wiekuistej chwale.
Zachowaj lud swój, o Panie, * i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi, * i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni * błogosławimy Ciebie.
Ukłonić się, jeśli jest taki zwyczaj I wysławiamy imię Twe na wieki, * na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym * zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie, * zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami, * jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję: * nie będę zawstydzon na wieki.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, qui beátum Nicoláum Pontíficem innúmeris decorásti miráculis: tríbue, quǽsumus; ut ejus méritis et précibus a gehénnæ incéndiis liberémur.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Boże, który błogosławionego Mikołaja, Biskupa, niezliczonymi cudami wsławiłeś: spraw, prosimy, abyśmy przez jego zasługi i za jego przyczyną, uszli ognia piekielnego.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
|
|
Post Divinum officium |